من ز غوغاى برون سمت درون بگريختم غرق در بودن شدم، شمع درون افروختم شعله ور شد چون دلم ديدم درون جان خود عالمى بى انتها، ديگر به "آن"چشم دوختم آنچه در بيرون بود سر منشأش در دل بود آگه از آن چون شدم مانند شمعى سوختم كل هستى يك طرف غوغاى در دل يك طرف چون نظر بر دل فتاد، آيات حق آموختم گويمت اى دوست بر دل كن نظر كانجا خدا خانه اى دارد "منزه" خانه را من يافتم