من غم فروش دوره گردم و با شادی بیگانه ام، تنهایی را دوست دارم و همراز و هم آواز نامرادی هایم ، از دنیا گریزانم و از كامرانیها چیزی نمی دانم.من مرداب عظیم رنجها و دردهایم و ابرهای سیاه. آسمان، آرزوهای طلائیم را پنهان ساخته. من خنده را نمی شناسم چون معبود ناكامیها و نابسامانی هایم.من ارمغان آورنده نا امیدی هایم و هرگز الهه شادی را ندیده ام و امواج كف آلود دریای بیكران زندگی نفرت انگیز و گریزان پای ، اینگونه پیكرم را به زیر شلاق بوسه های آتشین خود گرفت كه بر باد رفتم و روحم با بی وفائی تركم كرد.من غم فروش بی خانمانم و عشق را نمی شناسم ، خاكستر پروانه سوخته بالم و دیگر اشك شمع را دوست ندارم ، دیوانه ای زنجیر گسسته ام و آرامش نمی یابم.من مرغكی اسیر در دام تنهائیم و باده خوشبختی ام برخاك ریخته و پروانه عشق ناشكوفای من هراسان از آغوشم گریخت و برایم فقط سوزها و گدازها ، اشكها و ناله های یأس آلود باقی ماند تا در شبهای سیاه و تاریك مرا در دامان پر مهر و محبت بی پایانشان نوازش كنند.من گورستان سرد و خاموش عشقی پرشكوهم و مظهر وفا نادیدگانم و پرنده ای بی بال و پرم و نمی دانم چسان در آسمان نیلگون شادیها پرواز نمایم.من ستایشگر آفریدگاریم كه تمام غمها را به من ارزانی داشت تا جریكه تاز و بی رقیب غم در دنیا باشم.آیا زمان به اشك دیدگان حسرت بارم ترحمی خواهد نمود و غمهایم را به رایگان از من باز خواهد ستاند یا تا پایان زمان چون یار وفاداری در قلب شكسته ام بحای خواهد ماند.من غم فروش بی آزارم و غم را با اشک چشم مبادله میکنم.