Iran Tehran حضور در هر رومی دلیل بر تایید محتوای آن روم نخواهد بود یادت باشد وقتی از کنار خوشه های رقصان زرین‌کار گندمزار میگذری با دیوانگی های نسیم کنار بیایی؛ چه می‌داند کسی؛ شاید نهایت آرزوی دلی تنها همین باشد... یادت باشد وقتی هوا بارانی شد؛پشت شیشه ی پنجره به هیاهوی طراوت کوچه ی خاطره ها خیره بمانی و صدای پای خیس ترانه های بی چتر را با تپش های دلت کوک کنی؛ چه می‌داند کسی؛شاید نهایت آرزوی دلی تنها همین باشد... و یادت باشد وقتی در قصر آینه؛ابروانت را دلبرانه می‌آرایی یکراست راهت را به طرف دلشدگی ها کج کنی و بیایی سروقت غزلهایی که با لبخند مهربانانه ات گل از گلشان می‌شکفد؛ چه می‌داند کسی؛ شاید نهایت آرزوی دلی تنها همین باشد... شهراد میدری