আকাশৰ উৰণীয়া নেজাল তৰা আৰু তোমাৰ সৈতে দেখা হোৱা একেই কথা, ফাগুনৰ মলয়াক চুমা যঁছাৰ যেন এক অসফল প্ৰছেষ্টা, এতিয়া যেন হৈ ৰৈছো অপাৰ সমুদ্ৰত এখন গৰাকী বিহীন তুলুঙা নাঁও, কেতিয়াবা যানো বুজিব পাৰিছা সেই যন্ত্ৰণাৰ গভীৰতা । তোমাৰ অপেক্ষাত নাজানো ক'তযে বসন্ত বাগৰিল, বুকুৰ মাজত ফুলিব ধৰা বকুল বোৰো যেন মৰহিব লাগিছে, কুঁৱলীৰ মাজত যেন সেৰোৱাই পেলাইছো তোমাৰ চিনাকি মুখ খন, এতিয়া নিজৰ বুলিবলৈ দুচকুত উলমি ৰৈছে মাঠো কেইতোপাল মান তপত অশ্ৰু ।