آزادی در اگاهیست دگر اندیش سیکولار اتئیست خدا ناباور فروید فرایند رشد عقلانیت را به علت اینکه انسان ها بیشتر از احساسات و هوا و هوس ها و غرایز پیروی می کنند، بسیار کند و دشوار می داند. او می گوید :”اگر انسان ها را بتوان آموزش داد که دین را به مثابه ی یک پندار بنگرند، آنگاه امید بیشتری برای پیشرفت اجتماعی وجود خواهد داشت… آموزش بی دینی تلاش ارزشمندی است و دلایل منطقی وجود دارد که نتایج این امر، به طور کلی سودمند خواهد بود. (فروید) ‍ وظیفه ی فلسفه، فهم آنچه هست است، زیرا آنچه هست، یعنی خرد. تا آنجا که به فرد مربوط می شود، هر فردی، در هر صورت، فرزند زمان خویشتن است؛ به همین ترتیب هم، فلسفه یعنی زمانه ی فلسفه، به صورتی که در افکار فهم شده است. این تصور که فلسفه ای می تواند از جهان معاصر خود فراتر رود، به همان اندازه ابلهانه است که تصور کنیم فردی می تواند از فراز زمانه ی خود یا از فراز رودس بپرد. اگر نظریه ی او، به واقع از زمانه ی او فراتر رود، اگر این نظریه برای خود، دنیایی بدان گونه که باید باشد بسازد، این نظریه بی گمان وجود نخواهد داشت؛ اما تنها در درون عقاید آن فرد، فضایی انعطاف پذیر که در آن تخیل می تواند هرچه را که می خواهد بنا کند. فردریش_هگل من انکار میکنم که تو چه میگویی. اما میشود تا مرز مرگ از تو حمایت کنم گویند کسان بهشت با حور خوش است من میگویم که آب انگور خوش است این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار کاواز دهل شنیدن از دور خوش است