مسلمان نماهایی را می‌شناسم که زیر ران شیطان بزرگ، روی چهار پای جهل، حماقت، تعصب و دین‌ساختگی با قلب سنگی در پوسته خدا و هسته خود برای کسب، گسترش و ژرفای قدرت روان‌اند. با زبان روباه گپ می‌زنند و با چشمان گرگ می‌نگرند و با دستان دزد، گنج سرزمینم را به تاراج می‌برند. با دماغ سگ، شیران را در خواب به حرامیان نشان می‌دهند. روی تمام این‌ها رنگ دین می‌پاشند و غیرت خرافی افغانیت. بوی پیش و پس شان مانند خوک از چند کیلومتری، دماغ را می‌آزارد. از چنگال و نیش کفتار گونه شان، خون خشک و تر سیصد ساله می‌چکد. زیر هر تار ریش و پیچ لنگی این خر مقدسان ملانما، بی شمار کژدم و مار و شپش لانه کرده‌اند. زنجیر این قلدوان را کسی می‌گیرد که با گوشت تازه دهان شان را پر کنند. کار این شغالان نابود کردن باغ افغانستان است و آباد کردن کویر بیگانه. اگر گرگ به گوسپند تبدیل شد، منم امیدوار می‌شوم که این مزدوران بی منطق، خونخوار و پس مانده به انسان آزاد، مهرورز و امروزی دگرگون می‌شوند. در این نه ماه اشغال تنها نیش‌های خون آلود این بی‌شمار سگ‌های زنجیری بیگانه را شیران پنجشیر و اندراب‌ها در دهان شان خورد کرده‌اند؛ هان! جزای سگ را تنها سگ کوش می‌دهد وبس. به زودی این خران لنگ کتاب بار، در تاریکی خود پرستی، کمر شکسته و فرتوت می‌شوند. آنگاه مردم کشورم تابش خورشید آزادی و عدالت گستری را در سینه آسمان جشن خواهند گرفت و دست افشان و پای کوبان و باده نوشان روی استخوان‌های این نجسان قرن حجر، خواهند رقصید.