معلم... ایرانی.. خوزستان... بختیاری.. علاقمند به ادبیات.تاریخ.موسیقی بیشه ی ماست که بیچاره کند شیران را تو غزالی نتوانی سفر بیشه کنی حالم چو دلیری است که از بخت بد خویش...در لشکر دشمن پسری داشته باشد آب حیات آتش افسرده؛ دامن است. مجنون عبث به دامن صحرا نمی رود. از زلزله و عشق خبر کس ندهد ، آن لحظه خبر شوی که ویران شده ای … به فروغ چهره زلفت ره دل زند همه شب ..چه دلاور است دزدی که به شب چراغ دارد دل مو لیوه ی شوگرده هوارس بزنین پاله ی خینه بپینین و نکارس بزنین ایخو کاری بکنه تا که بریسه او روم تون خدا مردم عاقل منه کارس بزنین وه خو دیدوم سر زلفت شلاله دوتا افتو به زیره برگه کاله وریستادوم بروم دینداس دام گوهد نرو جایی کروم شو دیر مجاله