کسی که در برابر موسیقی بتهوون، باخ و موتزارت، فروتنانه، سکوت اختیار کند، به تار جلیل شهناز، عود نریمان، آواز شجریان و ترانه های شهرام ناظری، عاشقانه گوش بسپارد، چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد ... کسی که مولوی را قدری بشناسد، حافظ را قدری بخواند، خیام را گهگاه زیر لب زمزمه کند و تک بیت های ناب صائب را دوست بدارد، چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد ... کسی که زیبایی نستعلیق و شکسته، عظمت خوف انگیز کاشیکاری های اصفهان و اوج زیبایی طبیعت را در رودبارک احساس کرده باشد، چنین کسی به درستی زندگی خواهد کرد ... شاید سخت، شاید دردمندانه، اما بدون شک، به درستی زندگی خواهد کرد...